O książce: 1988 / „Jego krótkie i prawie zawsze pozbawione fabuły opowiadania naprawdę uderzały próbą wniknięcia w ukrytą istotę rzeczy i własnego stosunku do nich Czystość i prawość”, z jaką bohater postrzegał świat, łączyły się z szokującą szczerością, czasem sięgającą bezwstydu. Próżność i pokora wschodniego kontemplatora zostały w przedziwny sposób połączone z bojową analityką zachodniego nihilisty. Tak napisał o Szirowie jego przyjaciel, pisarz Władimir Arro. I rzeczywiście, pod piórem tego wspaniałego turkmeńskiego prozaika nawet najzwyklejsza fabuła nabiera cech opowieści mitologicznej. A kolorowe obrazy, bogate psychologicznie obserwacje, eleganckie metafory, bogaty, egzotyczny język i co najważniejsze, zupełnie nieoczekiwane spostrzeżenia filozoficzne nie pozwalają czytelnikowi dotrzeć aż do ostatniej strony. Świat w twórczości Shirova jest zupełnie wyjątkowy. Logika ustępuje w nim emocjom, marzenia wdzierają się do życia, a mity wydają się bardziej realne niż sama rzeczywistość. Nie bez powodu mówi się o Akmuracie Szirowie jako o pierwszym realiście magicznym w literaturze Azji Środkowej. Opowieść „Ogród niewiedzy” to druga część trylogii „Trzy obroty”, w skład której wchodzą także opowiadania „Ogród niewiedzy”. Clay Boy” oraz „Mariam i Baki” (jednak każdą z tych historii można czytać osobno). „Ogród ignorancji” opowie czytelnikom o Turkmenistanie lat 60. ubiegłego wieku. Nacisk położony jest na życie nastolatków, którzy będą musieli zrozumieć złożone i sprzeczne zjawiska naszej rzeczywistości..